Յաշա Սոլոմոնյանը գրում է
Կինը տղա է լույս աշխարհ բերել, մեծացրել, դարձրել 18-20 տարեկան, հետո անկախ իր կամքից՝ որդու կյանքը դրել հայրենիքի փրկության զոհասեղանին, որ դրանից հետո ոմանք խոշորացույցը վերցնեն ձեռքերն ու քննեն, թե այդ կինն այդքանից հետո ապրելու, ուտելու, պարելու․․․ առհասարակ լինելու իրավունք ունի, թե չէ։
Ախ այս գրողի տարած քաղաքականությունը։
Ախ ո՜նց է սիրտս խառնում էս ամենից։